Vallen, opstaan en weer doorgaan!
Blijf op de hoogte en volg Melissa
13 Maart 2016 | Suriname, Paramaribo
Week 2, een week om snel te vergeten..
Maandag met volle moed ging ik met Elise op de fiets richting stage, ik had er zin in! De zin was alleen snel verdwenen. Elke maandagochtend is er op stage vlaggenparade. Alle kinderen staan op het schoolplein en zingen liedjes terwijl de vlag omhoog wordt gehesen. Sinds dat moment weet ik het niet meer. Ik werd wakker op de grond en had bonzende hoofdpijn. Wat bleek.. Ik was flauwgevallen en twee keer met mijn hoofd op de betonnen vloer geknald. Mensen buiten het schoolplein hoorde de klap. Er ontstond vrijwel meteen een enorme bult op mijn hoofd waardoor ik naar de dokter moest. Samen met Elise, een gym juf en een moeder van een kind stapte wij in de auto. Erg benieuwd naar de Surinaamse dokter. Opzich ging de dokter best snel ondanks dat de dokter pas na 3x prikken mijn bloedsuiker wist, hallo Suriname!
De gym juf en een moeder van een kind waren ontzettend aardig. Beide hadden zij hun werk afgebeld en gaven aan dat dit voorrang had en het hun niet uitmaakte wat het werk daar van vond. Na de dokter werden wij doorverwezen naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis ziet er totaal anders uit dan in Nederland. Alles is oud en bruin zoals vroeger. Er werden grappige oefeningen gedaan met mij om te kijken wat er aan de hand was. Een hersenschudding!
De rest van de week heb ik veel op de bank gelegen en zo min mogelijk gedaan. De berichten van familie, vrienden en vriend deden mij erg goed! Ook de 4 meiden waarmee ik dit avontuur aangegaan ben waren super lief en hebben mij ontzettend geholpen. Thanks schatjes!
Gisteren zijn de leuke dingen weer begonnen. In de avond hebben wij de trips geboekt, die wij hier graag willen doen!! Ontzettend benieuwd naar de natuur, cultuur en historische kant van Suriname.
Daarna hebben wij bij ’t Vat nog een drankje gedronken.
Morgen ga ik weer met volle moed naar stage! Hopen op een betere afloop ;)
Dikke kus,
Mel
Maandag met volle moed ging ik met Elise op de fiets richting stage, ik had er zin in! De zin was alleen snel verdwenen. Elke maandagochtend is er op stage vlaggenparade. Alle kinderen staan op het schoolplein en zingen liedjes terwijl de vlag omhoog wordt gehesen. Sinds dat moment weet ik het niet meer. Ik werd wakker op de grond en had bonzende hoofdpijn. Wat bleek.. Ik was flauwgevallen en twee keer met mijn hoofd op de betonnen vloer geknald. Mensen buiten het schoolplein hoorde de klap. Er ontstond vrijwel meteen een enorme bult op mijn hoofd waardoor ik naar de dokter moest. Samen met Elise, een gym juf en een moeder van een kind stapte wij in de auto. Erg benieuwd naar de Surinaamse dokter. Opzich ging de dokter best snel ondanks dat de dokter pas na 3x prikken mijn bloedsuiker wist, hallo Suriname!
De gym juf en een moeder van een kind waren ontzettend aardig. Beide hadden zij hun werk afgebeld en gaven aan dat dit voorrang had en het hun niet uitmaakte wat het werk daar van vond. Na de dokter werden wij doorverwezen naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis ziet er totaal anders uit dan in Nederland. Alles is oud en bruin zoals vroeger. Er werden grappige oefeningen gedaan met mij om te kijken wat er aan de hand was. Een hersenschudding!
De rest van de week heb ik veel op de bank gelegen en zo min mogelijk gedaan. De berichten van familie, vrienden en vriend deden mij erg goed! Ook de 4 meiden waarmee ik dit avontuur aangegaan ben waren super lief en hebben mij ontzettend geholpen. Thanks schatjes!
Gisteren zijn de leuke dingen weer begonnen. In de avond hebben wij de trips geboekt, die wij hier graag willen doen!! Ontzettend benieuwd naar de natuur, cultuur en historische kant van Suriname.
Daarna hebben wij bij ’t Vat nog een drankje gedronken.
Morgen ga ik weer met volle moed naar stage! Hopen op een betere afloop ;)
Dikke kus,
Mel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
