Liba tu baka pasa

Stage is weer begonnen na een heerlijke vakantie te hebben gehad. De 2 stage weken vlogen voorbij. Dit komt omdat wij tussendoor op trip zijn geweest naar Gunsi.

Vrijdagochtend gingen wij vroeg richting Atjoni met de auto. Na zo’n drie uur in de auto te hebben gezeten moesten wij nog driekwartier met de boot richting het dorp. In het dorp leven de mensen nog erg primitief. De vrouwen met onblote bovenlichamen doen de was hier nog in de rivier op stenen. De mensen sliepen in kleine hutjes met weinig middelen. Gelukkig sliepen wij in de ‘honeymoon’. Een prachtig huisje met een normaal bed. De rest van de dag maakte wij kennis met de bewoners van het dorp. In de avond gingen wij met onze zaklampen het water op. Op zoek naar de kaaimannen. Als je met de zaklamp op een kaaiman scheen kon je het dier herkennen door de roodgloeiende ogen. Daarna maakte wij iets heel bijzonders mee. Er was namelijk in een dorpje verderop iemand overleden. In Suriname is het dan gewoonlijk om het leven van diegene te herdenken met een feest. Wij kwamen als echt bakra’s aan op het feest. Er was keiharde muziek en iedereen danste uitbundig. Geen verdriet maar juist vreugde voor de overleden persoon. Laat in de avond kwamen wij weer aan in ons dorp. Met onze zaklampen moesten wij ons bed vinden want er was maar stroom van 7 uur in de avond tot 11 uur.

De volgende ochtend gingen wij in de jungle een boswandeling maken. Wij zagen veel blauwe vlinders en ook een gifkikker. De natuur is hier prachtig. Wij kregen te horen wat je allemaal uit de natuur kan halen. Een tak doormidden snijden, boven je mond houden en het water stroomde eruit om op te drinken. Òok waren er veel vruchten die je kunt eten. In het bos hebben wij ook nog even de aapjes uitgehangen door in lianen te zwaaien. In de middag gingen wij met de boot richting het dorp Nieuw Arora. Het is erg mooi om te zien hoe de kinderen zich daar kunnen vermaken zonder al teveel te hebben. Het mooiste, het vetste en het engste wat ik tijdens de trip heb meegemaakt gebeurde in de avond. Wij kregen te horen dat we op vogelspinnenjacht gingen!! Ai ai ai. Met onze zaklampen schenen wij op de bomen en ja hoor daar zag je dat dikke harige beest zitten. We liepen verder en kwamen er steeds meer tegen. Niet ver weg in het bos maar gewoon op 50 meter van onze slaapplek waren de spinnen te zien. En toen kwam natuurlijk de vraag of wij de spin niet op onze handen wilden. Na wat nerveuze trillingen heb ik het toch gedaan en wat voelde ik mij stoer na die tijd, geweldig!! Ik heb daarna ook gewoon heerlijk kunnen slapen. De trip ging ongelofelijk snel en de volgende ochtend gingen wij weer terug naar Paramaribo.

De taal die de mensen tijdens de trip spraken was Saramaccaans. De titel van dit reisverslag heb ik ook in het Saramaccaans gezet. De titel betekent ‘maand twee alweer voorbij’. Ik zit namelijk vandaag alweer twee maanden te genieten in Suriname. Het is hier geweldige waardoor de tijd voorbij vliegt. Ik heb nog twee trips te gaan. Naar de zeeschildpadden die eitjes leggen en richting Brownsberg. Daarnaast ga ik verder nog genieten van alles en nog wat.

Dikke brasa uit Paramaribo!